trick·ster  (trĭk′stər)
n.
1. One that swindles or plays tricks.
2. A mischievous or roguish figure in myth or folklore, who typically makes up for physical weakness with cunning and subversive humor.

Het verlaten pretpark was een ironische plek. Waar vroeger irritante kinderen met suikerspinnen rondrenden, lagen nu bakken met beschimmelde popcorn op de grond. Een plek waar iedereen gelukkig was, nu een trieste boel. Attracties waren ingestort, kraampjes leeggeroofd. Wiley was in de war. Hij had al een tijdje rondgezworven in de buurt van London maar wist niet waar hij naar opzoek was. Ergens in zijn hart wilde hij contact zoeken met de Angels, of misschien zelfs de Fallen Angels. Het was nog altijd zijn familie. Maar dat kon simpelweg niet. Ze zouden hem meteen aanvallen, meenemen en opsluiten. Of nog erger - hij zou uit de hemel gegooid worden. Wiley hoorde niet thuis tussen de Fallen Angels. Waar zij een diepe haat hadden voor het menselijke soort, kon hij ze wel waarderen. Misschien moest hij geen kant kiezen tussen de Engelen. Misschien stond hij wel aan de kant van de mensen.
Wiley sloot zijn ogen en beeldde zich de wereld in zoals die er vroeger uitzag. Het reuzenrad draaide, er liepen lachende mensen met ballonnen, de bomen stonden weer rechtop. Toen hij zijn ogen open deed zag het er heel even uit zoals hij zich voorstelde - jammer genoeg was het slechts een illusie. Wiley zuchtte zachtjes en staarde naar zijn creatie. Dit was ooit een blije plek. Waarom hadden de Angels het kapot gemaakt..? Plotseling hoorde de Trickster een geluid achter zich - er was nog iemand in de buurt. Het was iemand zoals hem, voelde hij, maar het was een donkere aura. Snel liet hij de illusie verdwijnen en draaide hij zich om. Zijn metgezel mocht er niet achter komen dat hij geen mens was.. Hopelijk zou hij hem niet herkennen. "Someone out there?" Er was niemand te zien.